Κυριακή, Μαΐου 27, 2007

Η Ρομαντική.....

......πίστευε πως ο Αναστάσιος ήταν αυτό που πολλοί λίγοι άνθρωποι καταφέρνουν να βρουν στη ζωή τους.
Μπήκε μαζί του σε ένα λάθος, τόσο μεγάλος που δεν διέκρινε σύνορα, ηθικούς νόμους, περιθώρια, αντοχές.

Ήταν μια σχέση που μπορούσε να βασιστεί σε αυτή, που μπορούσε να μοιραστεί μαζί του τα πάντα, ήταν ο άνθρωπος που θα την συμβούλευε, εκείνος που ήταν πολύ δυνατός όταν εκείνη λύγιζε και κατάφερνε πάντα να της δώσει την ισορροπία της.
Ήταν ακριβώς εκείνη η σχέση που ξεκίνησε όταν αρχίζεις άφοβα να ομολογείς τα πιο απαγορευμένα σου όνειρα, τις πιο πρόστυχες επιθυμίες σου, τις πιο ακατάλληλες ορέξεις σου, τις πιο φοβερές αδυναμίες σου και τα τραγικά σου ελαττώματα.
Και ξεκίνησε επειδή ακριβώς δεν τα φοβήθηκε.

Η Ρομαντική ήταν αυτή που έβρισκε πάντα χρόνο, γιατί εκείνος ήταν η προτεραιότητά της, ήταν ο πιο σημαντικός από τους σημαντικούς, ήταν αυτή που έψαχνε τρόπους να τον κάνει να γελάσει, να βρει λύσεις στα όσα άλυτα είχε αφήσει στη ζωή του και τον βάραιναν.
Αυτή που είχε κολλήσει ένα τηλέφωνο στο κορμί της επάνω, περιμένοντας ένα του σημάδι μόνο, για να φτιάξει ή να χαλάσει η μέρα της.

"Καλημέρα μωρό μου" σήμαινε πως ο Παράδεισος δεν είναι γη της Φαντασίας μας, μα ο κόσμος που βρίσκεται γύρω από εκείνον.

"Καλημέρα, είσαι καλά;" σήμαινε πως η δική του κακή διάθεση γινόταν αυτομάτως και δική μου αφού η απόσταση, η θέση και η σχέση μας δεν μου επέτρεπε παρά να είμαι στην αναμονή χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα ούτε για εκείνον ούτε για μένα.
Σήμαινε πως δεν θα με έπαιρνε τηλέφωνο μετά τη δουλειά γιατί ήταν κακόκεφος, γιατί βαριόταν, γιατί δεν ήθελε να μου μιλήσει κι απλά το μήνυμα ήταν μια επιβεβαίωση για εκείνον πως εγώ, θα είμαι εκεί. Έτσι απλά. Για να ξέρει πως είμαι ακόμα εκεί.

Η Ρομαντική ήταν αυτή που σκεφτόταν πως αυτό που υπήρχε δεν το είχε σχεδόν κανένας άλλος.
Ήταν το συναίσθημα που περιγράφουν τα ερωτικά ποιήματα των μεγάλων τεράτων της ποίησης.
Ήταν η κατάσταση που είχαν ζήσει μέχρι και μεγάλα πρόσωπα της Ιστορίας.
Ήταν αυτό το δυνατό χτύπημα της καρδιάς που μπορούσε να σε κάνει να μεγαλουργήσεις, που ήταν τόσο ξεχωριστό όσο ένα πολύτιμο κόσμημα.

Η Ρομαντική ήταν μια γυναίκα που δεν της είχαν πει ποτέ παραμύθια για να μάθει να τα ξεχωρίζει στην αληθινή της ζωή.

6 σχόλια:

3 parties a day είπε...

Σ' όλους μας έχουν πει παραμύθια. Δεν φταίνε οι άλλοι, εμείς κάνουμε την επιλογή να μπούμε μέσα σ' αυτά, και μετά δεν ξέρουμε πώς να μαζέψουμε τα κομμάτια μας...

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικό γράψιμο.. Δε θα μιλήσω για την ιστορία.. Ίσως μου άρεσε τόσο επειδή είμαι ως ένα σημείο ρομαντική. Αλλά ποια είμαι εγώ να μιλάω...? *shakes head* Anyway.. Καλή δύναμη και καλή τύχη και συνέχεια στη ζωή σου.
"Love never dies a natural death.
It dies because we don't know how
to replenish its source. It dies of
blindness and errors and betrayals.
It dies of illness and wounds; it dies
of weariness, of withering, of tarnishing.
~ Anais Nin"

Ιωάννα είπε...

Η ζωή είναι μικρή σαν ένα παραμύθι. Κάθε παραμύθι έχει και ένα ηθικό δίδαγμα.
Ζήσε το παραμύθι και μάθε από το δίδαγμα!!

rain είπε...

Να παραμείνεις έτσι ρομαντική, μην αλλάξεις αυτό που είσαι, η ζωή βρίσκει τρόπους να σ'αμοιβει..Την καλημέρα μου

Sideras είπε...

Την Ρομαντική δεν την συνάντησα ποτέ για να της πω κανένα μύθο μου να μάθει. Αλλά ξέρω τον ρομαντισμό ,έγραψα πολλές φορές γι’αυτόν και ταυτίστηκα μαζί του κάποιες άλλες. Που λες δεν ξέρω αν στο ξανά είπα, συχνά το λέω ,ότι αν κοιτάξεις μέσα στα λεξικά εμάς των ανθρώπων δεν υπάρχουν συνώνυμα του. Παρόλα αυτά αν θεωρήσουμε ότι είναι πράξη η κοινωνία και οι “λογικοί ανθρώποι” πιστεύουν ότι είναι μια τρέλα, ένα ρίσκο. Το θέμα είναι αξίζει τον κόπο να είσαι ρομαντικός; Ρωτήστε καλύτερα αυτούς που τον έζησαν. Αν ήταν εδώ η Ρομαντική ,θα μας έλεγε σίγουρα. “
Η Ρομαντική ήταν αυτή που σκεφτόταν πως αυτό που υπήρχε δεν το είχε σχεδόν κανένας άλλος.
Ήταν το συναίσθημα που περιγράφουν τα ερωτικά ποιήματα των μεγάλων τεράτων της ποίησης... ”
Καλημέρα σου.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.