Κρίση ειλικρίνειας

"-Ναι, είμαι μαλάκας. Γιατί πίστευα πως αν δεν σε βλέπω, αν δεν σε ακούω θα μπορούσε όλο αυτό που έζησα να ξεχαστεί. Θα έμενε εκεί ακριβώς που τελείωσε, σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Ξεγελάστηκα πιστεύοντας πως θα γυρίσω στη ζωή μου σαν να μην είχα ζήσει σχεδόν τίποτα, σαν να μην σε είχα γνωρίσει.
Μα δεν ήταν έτσι.
Μου έλειπες. Εσύ, το γέλιο σου. Μου έλειπε κάθε μικρή στιγμή που πέρασα μαζί σου.
Αναρωτιόμουν τι να κάνεις, που να είσαι. Ανησυχούσα αν είσαι καλά, αν με έχεις ξεχάσει. Έφτασα πολλές φορές στο σημείο να στείλω ένα μήνυμα. Μα αυτή τη φορά δεν ήταν ο εγωισμός μου που με κρατούσε αλλά η γνώση πως είχα κάνει τα πράγματα όσο χάλια, είχα πει κουβέντες που δεν έπρεπε καν να τις σκεφτώ, μας είχα φτάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Και μετάνοιωνα κάθε μέρα γιαυτό. Ήξερα πως είναι λάθος να είμαστε χωριστά, μα δεν ήξερα πως να το διορθώσω.

Έβλεπα πως είχες μετακομίσει, έβλεπα που ακριβώς έμενες και σκεφτόμουν αν έρθω και χτυπήσω την πόρτα σου, θα με έδιωχνες;
Δεν ξέρω τι ακριβώς θα έλεγα. Ξέρω όμως πως αν στεκόμουν εκεί μπροστά σου θα ήξερες με μιας για ποιο λόγο βρισκόμουν εκεί.

Ο χωρισμός μας ήταν μάταιος. Για άλλη μια φορά όλα μου τα προβλήματα τα ξέσπασα σε σένα. Όπως πάντα. Επειδή ήξερα πως θα καταλάβαινες. Επειδή ήξερα πως θα με δικαιολογούσες. Μα δεν ήξερα πως ο δρόμος της επιστροφής θα ήταν τόσο δύσκολος γιατί όπως κι εσύ μου είπες σε αδίκησα.

Ξέρω ότι έκανα ένα τεράστιο λάθος. Δεν μπορώ να σε βγάλω από τη ζωή μου. Είσαι το ομορφότερο κομμάτι της, είσαι ο άνθρωπος που στάθηκε δίπλα μου, που με καταλάβαινε, μου θύμισε τον έρωτα που είχα ξεχάσει, με έσπρωχνε να ζω την κάθε μου μέρα διαφορετικά.

Είσαι η γυναίκα που ερωτεύτηκα, και η κάθε μέρα μακριά σου αποδείχτηκε η χειρότερή μου τιμωρία.
Δεν περιμένω να ξεχάσεις. Δεν περιμένω να με συγχωρέσεις. Δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε ποτέ να είμαστε έτσι όπως ήμασταν.
Ξέρω μόνο πως δεν θέλω να φύγεις από τη ζωή μου. Δεν θέλω να γίνεις μια άγνωστη που θα περνά στο δρόμο. Υπήρξες για μένα το ταίρι μου, το άλλο μου μισό, και θέλω να μου δώσεις μια ευκαιρία μόνο.

Για τίποτα δεν θα πλήγωνα την καρδιά σου και δεν θα ρισκάριζα να σε ξαναχάσω.
Ξέρω τι με περιμένει εκεί έξω χωρίς εσένα, και δεν θέλω να το περάσω με τίποτα ξανά.

Μόνο μια ευκαιρία. Να προσπαθήσω να διορθώσω το λάθος μου.

Αν με αγαπάς ακόμα, την αξίζουμε και οι δύο."

Αυτό βγήκε από τρεις νύχτες που μας βρήκε το ξημέρωμα κουβεντιάζοντας.
Εκτίμησα πως ήταν από τις ελάχιστες φορές που ανοίχτηκε τόσο πολύ μιλώντας μου.
Σκέφτηκα πως κάθε άνθρωπος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.
Δεν με έπεισε καμμία από τις δύο σκέψεις μου.

Ήμουν ακόμα ερωτευμένη μαζί του...