Κρυμμένο μυστικό

Έπρεπε να πάω από το μαγαζί να παραλάβω κάτι. Είχαμε βρεθεί μπροστά σε κόσμο μόνο 2 φορές, και μου ήταν πολύ δύσκολο να κρύψω αυτό που ένοιωθα. Φοβόμουν πως όλος ο κόσμος γνώριζε τι μου συμβαίνει την ώρα που τον κοίταζα. Γιαυτό και διάλεξα μια μέρα που ήξερα πως έλειπε στην Αθήνα με την οικογένεια.

Εκείνες τις ημέρες είχαν συμβεί πλημμύρες και την ημέρα που έφυγε έβρεχε πάρα πολύ. Δεν είχε καταφέρει να μου στέιλει έστω ένα μήνυμα και ανησυχούσα πάρα πολύ. Πήγα στο μαγαζί να παραλάβω αυτά που χρειαζόμουν, όταν ο πατέρας του, παλιός γνωστός, μου άνοιξε την κουβέντα και μιλήσαμε λίγο.

Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο στο μαγαζί. Είναι από εκείνες τις συμπτώσεις που δεν άντεχα....Και συνέβει μια σκηνή μπροστά στα μάτια μου που μου έμοιαζε σαν σκηνή από ταινία θρίλλερ.
Η υπάλληλος του μαγαζιού, παράτησε πελάτες, ξεπέρασε σε ταχύτητα και τον ίδιο τον πατέρα που στεκόταν δίπλα στο τηλέφωνο και απάντησε με την ίδια αγωνία που θα απαντούσα κι εγώ αν ήξερα πως ήταν εκείνος στο τηλέφωνο. Κι όντως ήταν εκείνος. Τον μάλωσε γιατί άργησε να πάρει τηλέφωνο, τον ρώτησε αν είχε φτάσει καλά (ψιτ, κυρία; δεν πήγε μόνος του.....πληθυντικό χρησιμοποιούν αφού λες πως ο "κόσμος" είναι φιλενάδα σου......) κι αυτό που αντίκρυζα μπροστά μου μου άνοιξε τα μάτια διάπλατα. Αυτό που έβλεπα το είχα δει χιλιαδες φορές που περίμενα ένα του σημάδι να μάθω που ήταν και τι έκανε.....: Μια γυναίκα ερωτευμένη.

Μου ήταν επώδυνο ακόμα και να αναπνεύσω...
Γιατί μου το είχε κρύψει;
Γιατί δεν μου είχε μιλήσει ποτέ γιαυτό; Είχα μείνει κολλημένη κοιτώντας το τηλέφωνο, και κάνοντας φοβερό αγώνα να γυρίσω στη γη και να υποκριθώ ότι όλα ήταν εντάξει. Εκείνο το πρωί, έμαθα τι είναι η ζήλεια.

Ποτέ δεν το παραδέχτηκε. Ποτέ δεν το ομολόγησε. Το ίδιο βράδυ απλά ανέφερα ένα σχετικό συμβάν ρωτώντας τον αν του είχε συμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο μα δεν ξέρω αν γέλασε γιατί πίστεψε πως με κορόιδεψε αρκετά καλά ή αν πανικοβλήθηκε με τη διαίσθησή μου. Αρκετές φορές πίστευα πως γελούσε όταν ανεξήγητα του έλεγα τι θα γινόταν, τι προαίσθημα είχα, τι πίστευα ότι μου έκρυβε.

Μόνο μια φορά, σε μια κρίση ειλικρίνειας, μου είπε πως ακόμα κι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, η υπάλληλος να ήταν ερωτευμένη μαζί του, εκείνος δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα ούτε υπήρχε περίπτωση να συμβεί κάτι μεταξύ τους. Δεν κατάλαβε ποτέ, ότι δεν χρειαζόταν να κρύψει κάτι από μένα.
Δεν ήμουν η γυναίκα του να απαιτώ αποκλειστικότητα, μα κι αν ήμουν δεν θα το ζητούσα.
Θέλω αυτοί που με αγαπούν να εμπνέονται από μένα κι όχι να φυλακίζονται εξαιτίας των συναισθημάτων τους. Πίστευα πως όσα μου είχε με δυσκολία ομολογήσει για τη ζωή του, το γάμο του ήταν πολύ πιο σοβαρά από μια σχέση, και θεωρούσα τον εαυτό μου πάνω από όλα φίλη του. Μια φίλη που θα μπορούσε να πει την πιο κρυφή του σκέψη χωρίς να τον κρίνω ή να τον αποπάρω , αφού αυτά, τα πιο κρυφά ήταν ο δρόμος που γνωριστήκαμε οι δυό μας.

Δεν κατάλαβε ίσως ποτέ πως ήμουν ένας άνθρωπος που γνώρισε πρώτα την ψυχή μου, τις σκέψεις μου και μετά το σώμα μου. Ό,τι αγάπησε από μένα ήταν πριν κάν με δει με τα μάτια του. Ό,τι μου ομολόγησε πριν καν κοιταχτούμε στα μάτια, και το θεωρούσε πολύ κρυφές του σκέψεις, κάποιες από αυτές τις είχε ο ίδιος χαρακτηρίσει πολύ σοκαριστικές, εγώ απλά τις δεχόμουν ως κομμάτι μιας ψυχής που αποζητούσε να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες της και να καλοσωρίσει όποιον θα είχε τη δύναμη να τις αφουγκραστείς χωρίς να τις πατήσει.
Κι ό,τι κι αν άκουσα, ό,τι και αν γνώρισα, το σεβάστηκα απόλυτα. Το φύλαξα ακόμα και τις φορές που εκείνος το έστηνε στο τοίχο για να το ξορκίσει, προσπαθώντας ώρες ατελείωτες να τον κάνω να αγαπήσει όσο φοβόταν πως θα τον κακοχαρακτηρίσουν.

Δεν ήθελα να αλλάξει, να αφαιρέσει ή να προσθέσει κάτι από αυτό που ήδη ήταν. Δεν έβλεπα τραγικό ότι φοβόταν, αντιπαθούσε, στενοχωριόταν με πράγματα μικρά και αυθόρμητα, ούτε ότι τον εξίταραν καταστάσεις που θα μπορούσαν να συμβούν σε οποιονδήποτε. Το ότι εμείς περπατούσαμε σε μονοπάτια πρωτόγνωρα δεν σήμαινε πως δεν υπήρχαν ήδη καρδιές που έχουν αφήσει τα αποτυπώματά τους στον ίδιο δρόμο. Κι αυτό προσπαθούσα να του δείξω όλο τον καιρό που ήμασταν μαζί.

Δεν είχα κάτι να κερδίσω.

Δεν ήμασταν οι εραστές μιας βραδιάς. Προσπαθήσαμε να αυτοχαρακτηριστούμε έτσι αλλά δεν μας βγήκε.
Δεν σχεδιάζαμε ποτέ το μέλλον. Δεν είχαμε μέλλον. Είχαμε ο καθένας την οικογένειά του, και το ότι επιτρέψαμε στους εαυτούς μας να ζήσουμε τον Έρωτα ήταν το πιο πολύ που θα μπορούσαμε να επιτρέψουμε.
Δεν υποσχεθήκαμε ποτέ ο ένας στον άλλον ότι κάποτε θα είμαστε μαζί. Η μυστική συμφωνία μας ήταν πως θα ήμουν ο άνθρωπος που θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ακουμπήσει επάνω μου και θα ήταν εκείνος που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα είναι ο κρυφός αγαπημένος μου, εκείνος που θα μονοπωλούσε τη σκέψη μου.

Δεν υπήρχε χρονικό όριο. Δεν είχε ειπωθεί ποτέ ότι αυτό θα γινόταν μέχρι τότε, για τόσο. Εξάλλου ήμασταν αρκετά προσγειωμένοι για να καταλάβουμε πως ακριβώς επειδή ήταν κρυφό και μη αποδεκτό από τους γύρω μας, είχε την ένταση και το πάθος που είχε.

Μονάχα μερικές φορές αστειευόμενος, μου έλεγε πως όταν πια θα έχει γεράσει και δεν θα χρειαζόταν να δώσει λογαριασμό σε κανέναν, θα με προσλάμβανε ως νοσοκόμα του, και θα μου ζητούσε να γράψω σε ένα βιβλίο τα όσα ζήσαμε. Γιατί το δικό μας παραμύθι ήταν ένα από τα ωραιότερα..... Κι εκεί μετά από χρόνια, θα έβρισκα τη μεγαλύτερη αλήθεια σε όλα μου τα Γιατί...

Κι όταν μετά από τις κρίσεις πανικού έγραφε.......:

"Μωρό μου συγνώμη.... ξέρω ότι είμαι απαράδεκτος...Σε παρακαλώ, αγάπα με.... μη με αφήσεις..... Άντεξέ με......"

........ εγώ δεν είχα καμία πιθανότητα διαφυγής.....

Για μένα το να ανέχεσαι, δεν σημαίνει αρνητικότητα. Σημαίνει να ανοίγομαι, να κάνω χώρο να μπορέσεις να χωρέσεις....Να μπορώ να μεγαλώνω ώστε να βρίσκεις τόπο να εκφράζεσαι, να μη φυλακίζεσαι....

Έτσι έμαθα σιγά σιγά εμένα.... Το τι ήμουν, το πως ήμουν και το τι γινόμουν σιγά σιγά δίπλα του....

"It still feels like our first night together
Feels like the first kiss and
It's gettin' better baby
No one can better this
I'm still hold on and you're still the one
The first time our eyes met it's the same feelin' I get
Only feels much stronger and I wanna love ya longer
You still turn the fire on
So If you're feelin' lonely.. don't
You're the only one I'd ever want
I only wanna make it good
So if I love ya a little more than I should
Please forgive me I know not what I do
Please forgive me I can't stop lovin' you
Don't deny me "