Μια φωτοβολίδα

Κι ενώ όλα άρχιζαν να παίρνουν το ρυθμό τους, ένα βράδυ, ο Αναστάσιος μου έστειλε μια πρόσκληση στο ΜSN για να μιλήσουμε.
Έτσι απλά. Μετά από 5 μήνες σιωπής, εμφανίστηκε.
Αρχικά πίστεψα πως κάποιο λάθος είχε γίνει. Τι θα μπορούσε να θέλει; Αν ήθελε να μου πει κάτι που είχε ξεχάσει να μου το πει ευθέως μπορούσε απλά να στείλει ένα εμαιλ, όπως συνήθιζε άλλωστε να κάνει και να μου γράψει εκεί ό ,τι ήθελε.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο το επόμενο συναίσθημά μου ήταν η ανησυχία. Ήξερα πως ήταν εγωιστής, είχε δηλώσει ξεκάθαρα πως με είχε διαγράψει, άρα για να κάνει μια τόσο μεγάλη (κατ' εμέ) κίνηση κάτι σοβαρό είχε γίνει.
Φαντάστηκα πως ίσως κάτι είχε κάνει ο πατέρας μου. Με κάποιο τρόπο είχε μάθει ποιος ήταν κι είχε αρχίσει ο πόλεμος. Και ο ακόμα μεγαλύτερός μου φόβος ήταν να ακούσω να μου λέει πως δεν αισθάνεται καλά. Πως ήταν άρρωστος ή κάτι τέτοιο.... Ήταν πάντα το αδύνατό μου σημείο.

Έτσι δέχτηκα την πρόσκλησή του να μιλήσουμε και το πρόσθεσα στη λίστα.
Όταν μπήκε μου είπε μια καλησπέρα και του απάντησα. Μετά φυσικά σιωπή.
Επειδή από τους δυο μας ήμουν εγώ πάντα εκείνη που είχε το κουράγιο να χτυπήσει τη γροθιά στο μαχαίρι, τον ρώτησα τι συμβαίνει.
Μετά από πολύ ώρα και μασημένα λόγια, μέσα στα οποία ήθελε να μου περάσει το μήνυμα πως "κατά λάθος" είχε γίνει η πρόσκληση όταν τον καληνύχτησα για να φύγω μου ζήτησε να μείνω.

-Θες κάτι να μου πεις; Συμβαίνει κάτι;
-Όχι, όλα είναι καλά. Εσύ είσαι καλά;
-Σε νοιάζει;
-Ναι..με νοιάζει;
-Γιατί θα μπορούσε να σε νοιάζει ένας άνθρωπος που διέγραψες;

Σιωπή.....

-Δεν μου απάντησες......είσαι καλά;
-Μετά από όλα όσα συνέβησαν, γιατί έχει σημασία να μάθεις αν είμαι καλά; Χωρίσαμε, τελειώσαμε όμορφα ωραία, σεβάστηκα την επιλογή σου και δεν σε ενόχλησα. Τώρα τι θες;
-Είχα ανάγκη να σου μιλήσω.
-Για ποιο πράγμα;
-Για μας....
-Δεν υπάρχει "μας" πια.... Το διέγραψες αν σου διαφεύγει.
-Κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου.
-Τώρα με φέρνεις στη θέση να σου πω πως είσαι υπερβολικός. Αντιθέτως, ήμουν κάποια που η παρουσία μου στη ζωή σου, σου δημιουργούσε πολλά προβλήματα και το άλλαξες αυτό.
-Ποτέ δεν μου δημιούργησες κανένα πρόβλημα. Το να είμαι μαζί σου ήταν επιλογή μου.
-Όπως και το να χωρίσουμε.
-Έκανα λάθος...
-Και να υποθέσω ότι θες να το διορθώσεις;
-Θα μπορούσα;
-Θα χρειαζόσουν πολλές δικαιολογίες....
-Δικαιολογίες για ποιο πράγμα....;

Κι εκεί του έστειλα όλα τα ανώνυμα εμαιλς που είχα λάβει. Πολλές από τις συνομιλίες του με τη Γωγώ, τις οποίες τις είχα κρατήσει γιατί απλά κι όταν τις διάβαζα δεν μπορούσα να πιστέψω πως ο άνθρωπος που εμπιστευόμουν όσο τίποτα στον κόσμο είχε απλά αντιγράψει σχεδόν ό,τι έλεγε σε μένα κι απλά είχε αλλάξει παραλήπτη.

-Δικαιολογίες για να μου πεις πως αποφάσισες να είσαι με αυτή που ονόμαζες ως την καλύτερή σου φίλη κι όμως σε μένα δεν είχε το κουράγιο να μου πεις την αλήθεια. Πως δεν έκανες καν τον κόπο να αλλάξεις τις προτάσεις σου, που δεν είχες καν την έμπνευση της νέας γνωριμίας αν θες για να ξεκινήσεις ένα φλερτ από το μηδέν. Κι έρχεσαι απόψε να μου πεις πως ο χωρισμός μας είναι λάθος; Και; Εγώ τι πρέπει να κάνω;
-Μ' αγαπάς;
-Εσύ ο ίδιος μου είπες πως η αγάπη δεν έχει καμμία σημασία, το ξέχασες;
-Έχει....
-Έχει ΤΩΡΑ....για ΣΕΝΑ..... τότε που είχε για μένα δεν το λογάριασες. Ήθελες απλά τον ελεύθερο χώρο για να αποκτήσεις μια νέα ερωμένη, έτσι απλά.
Κι εμένα προσπάθησες να μου πεις πως ήσουν πιεσμένος από παντού, πως κανείς δεν σε καταλάβαινε πως είχε τόσο σοβαρά προβλήματα...
Κι εγώ τώρα θα πρέπει να φανώ μεγαλόψυχη και να συγχωρήσω τι; Το λάθος που έκανες πριν 5 μήνες; Ακόμα κι αν σ'αγαπώ, όσο δυνατά κι αν σ'αγαπώ, λείπει κάτι πολύ σημαντικό....
-Τι;
-Δεν σε εμπιστεύομαι πια. Απέδειξες πως ούτε μια φορά δεν μου έχεις πει την αλήθεια. Και ξέρεις τι με λυπεί; Πως δεν είχες κανένα λόγο να μου πεις ψέμματα. Η μαγική σχέση που πίστευα πως είχαμε ξεκίνησε όταν μοιραστήκαμε οι δυο μας πράγματα που δεν είχαμε αποτυπώσει σε λέξεις ποτέ. Σκέψεις που απλά είχαν μείνει στο μυαλό μας, κι ήταν μόνο δικές μας.
Κι αυτό δυστυχώς στην πορεία χάθηκε.
-Δεν είναι έτσι. Είχα μάθει μια ζωή μόνος. Ακόμα και μέσα στην ίδια μου την οικογένεια δεν μπορούσα να μοιραστώ αυτό που σε άλλες το ονομάζουν καθημερινότητα. Είναι αλήθεια πως δέχτηκες τα πάντα. Μπορούσα να συζητήσω μαζί σου τα πάντα. Μα, δεν ήταν εύκολο να το μάθω να το κάνω πράξη. Αυτό που έγινε με τη Γωγώ ήταν η ανάγκη μου για επιβεβαίωση όταν σε έδιωξα από τη ζωή μου. Μου έλειπες αλλά μου ήταν δύσκολο να γυρίσω. Το φλερτ με τη Γωγώ δεν κατέληξε εκεί που φαντάζεσαι αλλά ούτε και πρόκειται ποτέ. Μου έλειπες μα πίστευα πως θα ήσουν κι εσύ καλύτερα χωρίς εμένα.
-Μόνο που ξέχασες να ρωτήσεις εμένα.....
-Είναι αργά να ζητήσω συγνώμη;
-Πρέπει να κλείσω..Είμαι πολύ κουρασμένη και δεν οδηγεί κάπου αυτή η συζήτηση..
-Δεν ήθελα να σε ενοχλήσω...συγνώμη....
-Μη φύγεις, σε παρακαλώ....
-Δεν μπορώ να μιλήσω άλλο, ειλικρινά....
-Μπορούμε να τα ξαναπούμε;
-Δεν έχω κάτι να σου πω...
-Τίποτα δεν έχουμε πια να μοιραστούμε;
-Με έναν άνθρωπο που με πρόδωσε, δεν έχω να μοιραστώ κάτι. Κι εσύ αυτό μόνο έκανες: Με πρόδωσες... Θα χαίρομαι να μαθαίνω πως είσαι καλά, ειλικρινά πάντα θα το εύχομαι αν και βέβαια δεν πρόκειται ποτέ να το μάθω αφού οι ζωές μας είναι παράλληλες. Μα δεν έχω να σου πω κάτι άλλο;
-Δε θες ούτε να ακούσεις τι έχω να σου πω;
-Μπορείς να μου πεις ό,τι θες αλλά όχι απόψε.
-Καλά λοιπόν.....εις το επανιδείν.....